Kulturaren kiroltzea
Lesionatu egin naiz. Gertuko ume bati
hori entzundakoan, burua bueltaka hasi zitzaidan. Min hartu dut esango
genukeen horren ordez, ezta? Globaltze prozesuaren beste ondorio bat honakoa
da: kirolak egun bizimodua, kultura eta ingurugiroa baldintzatzen ditu.
Jolasetan gorputza mirestearen inguruko kultura txertatu da, eskola kirolean
konpetibitatea, jazkeran marken kirola eta osasunean, berriz, teknifikazio
handia. Eta guztietan, hizkera berezi bat eta sexismoa.
Berdintze prozesu honek heterogeneitateari ez dio
lekurik uzten. Hezitzaile fisiko eta gizartearen analistek azter dezaten
norainoko eremua landu dion marken kirolak boterearen inposaketari. Coubertin
joku olinpiko modernoen aitatzat dugun baroi jaunak berak izpirituaren
kulturizazioa kirola eta higienearen eskutik zetozela esaten zuen eta
gainontzeko herrialdeen konkistarako biderik onena kirolariak beste herrialde
batzuetan mirestuak izatea zela.
Hogeigarren mendearen hasieran hasi zen kirola modan
jartzen: popularizatu egin zen eta grinak pizteari ekin. Osteko bidearen
ondorioz, lekuan lekuko praktiketarako lekurik ez dago, formak gizonezkoek
ezarriak dira, eta arropa jakin batzuk ibili behar ditugu, zapatila mota asko
eduki, atleta izan nahi dugu eta gorputza landu, eta aisialdiko praktika
ludikoa izan behar zuena mediku eta zientzilarien esanen arabera eta telebistan
ikusten dugunaren arabera egiten dugu.
Anboto astekarian argitaratua 2014ko irailaren 9an
