Futbolaren kultura

Lanerakoan ezin diet ez ikusiarena egin eraikinetan Bizkaiko futbol taldearen banderei. Kultur
etxeko sarreran aita bat ikusten dut umea ezin liburutegira bultzaka, hau telefono pantaila bati
“Ronaldo, Ronaldo” oihukatuz jolas batekin itsututa dagoela. Haserre dator laguna bazkaltzera,
alabari eskolan irakasleak aurpegia marra zuri-gorriz margotu diolako. Etxerako biribilgunean,
alboan doan eskoltadun autobusak ez du stop-a errespetatu. Jakin dut Ipuruarantz doala,
eskualdeko komunikabideek autobusaren kronika zehatza eman dute-eta, argazki, bideo eta
guzti. Terrazatik gazteak eskolako patioan futbolean entzuten ditut. Irain homofoboak
jasanezinetatik kalera ihesi, Ezkurdiranzkoan badakit zer topatuko dudan. Mutikoak espazio
publiko osoa betetzen baloiari ostikoka, pasiorako bidea oztopatzen. Andramari inguruan,
prest dago tramoia guztia alderdi politiko batek mitina eman dezan. Propaganda kartelean,
Athletic-en ezkutua! Tabernan sartu naiz eta gizon kuadrilla zeharkatu behar izan dut ahal izan
dudan moduan , telebistako partidari garrasika begira bitartean, haserreak itsu. Ogitartekoa
afaltzekotan, telebistapean suertatu zait mahaia. Ezin lasai jan jendea bizkar gainean izanda,
Barça ari zelako. Ohera baino lehen, telebistan iragarkiak erakusten dit jokalari batek etsaiak
gainditzeagatik, emakume talde bat biluzten zaiola saritzat. Ezinezkoa zait lasaitzeko irrati
tertuliarekin oheratu, partida egunetan gai garrantzitsuagoak daudelako.
Mentalitatea, kontzientzia kolektiboa eta ideologiaren ardatz da futbola. Zergatik eman
hainbeste errekurtso bortxakeria eta matxismoa hedatzen dituenari? Ezer ez da berdin. Bihar
arte!

Anboto astekarian argitaratua 2017ko martxoaren 3an