Jakintzarako bideak
Jakintzari buruzko
gogoeta bat oraingoan, asteko gertakizun bik iradokia.
Bata, alabaren bizitzako
filosofiako lehen azterketa: jakintza
lortzeko bideak –arrazionaltasuna eta sentiberatasuna-. Bestea lanean antolatu
dugun arte garaikideko gazteen artelanez osatutako erakusketa eta bertara
lehengo bisita egin zuten laurogei urtetik gorako pertsonen balorazioak.
Taxista izandako nagusi
batek, ez zela bera gelan sartuko, berari kotxeak gustatzen zaizkiolako, lan
sasoietan pintore izan denari koadroak gustatzen zaizkion bezala. Beste andre
batek, irudiko landareak ez direla hemengoak eta ea zein leku ote den hori,
hain landare bitxiak dituena, Tenerife edo… Horrelakoak anekdota hutsetik
haratagoko iruzkinek lagunduta: ez dut
aditzen, gazteen kontuak, badakizu,
zer adierazi nahi du horrek?, eta
antzekoak, eskultura gehienak begiratu ere egin gabe, koadroetara ohituago edo,
antza. Galderak egiten zituzten eta interesa eta jakin-mina erakutsi zituzten.
Esperientzia
interesgarria izan zen lehenbizikoz bizi izandakoa zelako eta gainontzekoetan
30-60 urte bitartekoekin ohituta geundelako. Adin horretakook beste era batera
erreakzionatzen dugu ezezagunaren aurrean,harrokeriaz, mesprezuz, ukazioz,… Beldurrez,
finean?
Alabari esango diot
filosofia irakasleari galdetzeko ea zein bide egin duten nagusiek hain jakintsu
izateko.
Anboto astekarian
argitaratua 2014ko azaroaren 21ean.
