Txotxek
ereindakoa
Egunotakoek
erakusten digute Txotxek herrian utzi dituen hutsunea eta arrastoa. Ikasle
ohien omenaldiak dira gehienak. Ez da kasualitatea antzerki irakasle batek
eragin izana hori guztia. Bateratzeko indar berezia duten bi elkartzen ziren:
antzerkia eta Txotxe. Antzerkigintza indarrak, disziplinak, teknikak,
harremanak integratzeko bidetzat jotzen dugunok, Kurutziaga Ikastolak Txotxeren
proiektua kurrikulumean integratuta izatea goraipatzen dugu. Izan ere,
aktibitatea aurrera ateratzeko lokarria bizitzara hedatzen irakasten baitzuen.
Eneko
Sagardoy ikasle Goyadunak Berria egunkariko elkarrizketan aitortzen zion horixe
beraxe: “antzerkiak daukan botererik handiena erakutsi
zidan… Ispilu lan handia egin zuen nirekin eta beste gazte guztiekin” eta
oholtzako lanaz zioena: “jendeari ematen diogun deskantsu bat, baina ez deskantsu pasibo bat;
deskantsu hori, gero, are aktiboago bilakaturik aterako da aretotik. (…) Eta
ahalik eta gauza gehien aurkitu nahi ditut nik bizitzan, neure baitan eta kanpoan,
eta horretarako aukera ematen dit antzerkiak. Hunkigarria da hori.” Aintzinako
greziarrek zergatik sortu eta maitatzen zuten tragedia? Pertsonaia norbera
garelako.
Maisua zen
Txotxe, stricto sensu. Goya sarietako
gauean bere aitorpena lortu zuen. Patuaren ironiak. Ikasle bakoitzaren gaitasun
edo abilezian antzezlanerako ataza bihurtzen zituen, inor baztertu barik.
Maisutzat daukagun Jakoba Errekondok oraintsu Durangon azaldu duen bidetik,
esan dezagun kultura cultivare-tik
datorrela eta zain dezagun guztion artean Txotxek ereindakoa.
http://josunearanguren.blogspot.com.es/
Anboto Astekarian argitaratua 2018ko otsailaren 9an.
